Ik woon op de vierde verdieping van het appartementencomplex ‘Het Vizier’. Vanaf deze hoogte gaat er geen dag voorbij zonder dat ik naar de lucht kijk. Het is werkelijk fascinerend om te zien hoeveel verschillende luchttaferelen er voorbij stromen; kleine minuscule veranderingen die elkaar continu opvolgen.

Veranderingen gaan per seconde, per minuut, per uur, ochtend, middag, avond, dag, week… jaargetijde en ga zo maar door.

De ochtendzon schijnt zijn rode warme gloed over de wijk en maakt speelse schaduwen op de muur in mijn woonkamer. Gedurende de dag speelt hij met wolkenpartijen en lijkt het alsof ze elkaar uitdagen voor een sensuele dans.
Of ik zie een strakblauwe lucht, vol met vliegtuigstrepen. Een stortbui waarbij de regen lijkt te vallen in bepaalde patronen (het is voor mij onmogelijk gebleken om dit vast te leggen op een camera). Maar daarna zorgt de zon voor een knallende dubbele regenboog.
In de namiddag in het ‘gouden uur’ laat de avondzon zijn donkergele zonnestralen over de boomtoppen van het Amelterbos glijden. De groene boombladeren krijgen dan een diepe warme kleur en ze juichen de zon toe.
De zon gaat onder en het begint langzamerhand donkerder te worden. Aan de andere kant komt de maan omhoog en zegt, ‘hallo daar!’. Door de breking van het licht met stofdeeltjes in de atmosfeer zijn er avonden dat de maan knaloranje lijkt te schijnen. Dan lijkt hij van formaat ook nog eens groter te zijn dan normaal gesproken.
Het zijn fascinerende luchttaferelen die nauwelijks met woorden omschreven kunnen worden, maar waarbij je wel heerlijk kunt wegdromen. En dat doe ik dan ook graag!

Deze serie is een ode. Ik ga het missen… als ik hier niet meer woon.

Lees meer: Vanaf de 4e Verdieping